څنګه به وياړ نه كوم زړګى چې زه پښتــون لرم
خاورو كې به پروت يم، خو دماغ د افلاتون لرم
ته به راته وخانـــــــدې، زړګى به دې دا نه مني
زه به درته وښيـــــم چې مينـــه د مجنـــون لرم
وغزوه دار دې د آســـــمان تر سينــې پورته كړه
نه وېرېږم، ســر كې د منصور غوندې جنون لرم
لـــــرو بر زما دی، يود پلار بل د نيکـــه وطن
ورانــه خو په فکـــر کې نقشه، زه د بېلتون لرم
ټول به سره يو كړم، كه په لر دي كه په بر پراته
زړه كې چې خبرې زه ستر خوشحال د يون لــرم
ورانې كړه، ويجاړې كړه، د ژوند لارې مې ګرانې كړه
فكــر مې رسـا دى، هرې ستونزې ته سمون لرم
نه منــــم زاهـده ســــتا اوږدې زړې خـبرې نن
زه نوې زلـــمۍ يــمه، د نوي ژوند مضـمون لرم
بيا مې تيار كړى (وحيدې) لښكر د اوښــكو نن
لېـــږم يې هر لوري ته جـــرګې د پيوستون لرم
[[وېشنيزه: وحیده آرینزۍ]]